ครั้งหนึ่ง

ไดอารี่จ๋า....วันนี้เค้าได้ไปสอนน้องๆๆมา

ตอนแรกก้อตื่นเต้นมากมายแต่พอถึงเวลาสอนจริงๆๆนะ

มันเป็นอะไรที่สนุกมากเรย...น้องๆๆน่ารักมากตั้งใจฟัง

ตั้งใจทามงานที่เค้าให้น้องทำและงานก้อออกมาดีมากเรย

น่าประทับใจมาก (:

งานเยอะจังเรยยย

ทามอะไรก่อนดี...คิดไม่ออกเรยยไว้ก่อนแระกัน

อิอิ...ข้ออ้างของคนเข้เกียจใช่มะ

เฮ้อ....

วันนี้เป็นวันหยุดที่สุดจะน่าเบื่อมาก

ไม่มีอะไรให้ทำซักอย่างตื่นมาก้อกิน กินเสร็จก้อหลับ

มันช่างน่าเบื่อ

ไหนจะหยุดอีกตั้งสอง วันหว้าาา

คิดแร้วก้อเศร้า เฮ้อ....

ความในใจ

เมื่อวานก้อเป็นอีกหนึ่งวันที่เกิดอะไรมากมาย มันเกิดจากคำว่า   เพื่อน

เพื่อน ในความหมายของแต่ละคนอาจไม่เหมือนกัน

บางสิ่ง  บางอย่าง 

ทั้งความคิดและการกระทำพยายามทำทุกอย่างเพื่อรักษาคำว่าเพื่อนไว้แล้ว

ในเมื่อคุยก้อแล้ว  ถามก้อแล้ว  พยายามทำทุกอย่างแล้ว

แต่เมื่อเค้าเป็นคนเลือกแล้ว ก้อจะปล่อยไป

เก่งนักก็ตามสบาย

           

ช่วงนี้งานเยอะมากเรย ไหนจะสอบอีก เห้อออ.....

แต่ละวิชาก้อแสนจะยากมากมาย น่าเศร้าจิงๆๆ

วันนี้ก้อเป็นอีกวันหนึ่ง ที่พวกเราได้ไปดูงานที่นิด้า ได้ไปพร้อมๆๆกันทั้ง 26 คน

เริ่มลุ้นกะการรอ โบตั๋นกะบวบ ว่าจะมาทันรถกันรึป่าย จนวินาทีสุดท้ายก้อได้เห็นภาพของเทอทั้งสองคน

หลังจากกลับจาไปดูงานแร้ว ก้อถึงเวลากลับบ้าน ( สำหรับคนปกติทั่วไป ) แต่สำหรับเค้าและผองเพื่อนก้อยังไม่กลับ เรยกันลงความเห็นกันแร้วว่าไวไป อย่าเพิ่งกลับ เรย

ยังมี U V อยู่ยังกลับไม่ได้ ^_^

สุดท้ายก้อจบด้วยการไปทำบุญที่เดอะมอลล์ ต่อด้วยการไปบ้าน บี ไปสวัสดีคุณแม่และปะป๋า ก่อนกลับก้อยังมีของฟรีให้กินอีก ต้องกราบขอบคุณ ไว้นะที่นี้ด้วย

และแร้วก้อหมดไปอีกหนึ่งวัน ซึ่งเป็นวันที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและความสุข

ตอนนี้เริ่มจะสนุกกับสิ่งที่กำลังทามตอนนี้

และหวังว่าคงจะเป็นอย่างนี้เรื่อยๆๆไป

จะความพยายามและตั้งใจกับสิ่งที่ทำ

เพื่อตัวเราเอง